Großer Rettenstein | 2366 m

23 Juli 2016

* Tijdens deze wandeling heb ik de top van de Großer Rettenstein niet bereikt.

Voor vandaag heb ik een wandeling van de Wildkogelbahn naar de Großer Rettenstein uitgezocht. Volgens de informatie op internet en uit het boekje van de plaatselijke VVV duurt het 6 à 7 uur om op en neer te wandelen. Dus om 9:00 sta ik bij het dalstation van de Wildkogelbahn om met één van de eerste gondels naar boven te gaan. Bij de poortjes kan ik direct door lopen: de toegang is gratis voor mij, omdat ik bij de overnachting in de B&B een Nationalpark Sommercard gekregen heb.

Na enkele minuten in de gondel nader ik de laaghangende bewolking. Een paar tellen later bevind ik mij boven het wolkendek. Ik raak niet uitgekeken: de laaghangende bewolking in het dal met daarboven de besneeuwde bergtoppen van de Hohe Tauern.

Het uitzicht is adembenemend en ik besluit om even te blijven hangen bij het bergstation en een aantal foto's te maken. Zo leg ik ook enkele paragleiters vast op beeld. Enkele minuten na het opstijgen zijn ze al verdwenen in de wolken.

Ik maak nog een paar foto's van de omgeving en begin mijn tocht richting de Großer Rettenstein. Dat mag ook wel: al met al ben ik al een half uur boven bij het bergstation.

Ik begin mijn wandeling in westelijke richting over een breed zandpad. Na het passeren van een veld zonnepanelen kom ik aan bij Gasthof Wolkenstein. Hier staat een klein kerkje, waar ik het brede zandpad verlaat en verder ga over een smal pad in het noordelijke richting.

Onderweg kom ik ook de nodige alpenflora tegen. Op de onderstaande foto's staan Campanula barbata en Sempervivum montanum. In het Nederlands het bebaarde klokje en huislook.

Het eerste deel van de wandeling gaat over de almen met grazende koeien. Hier en daar staat een schuurtje, waar de koeien kunnen schuilen. In de winter zijn deze almen in gebruik als skipistes van de Wildkogel Arena.

Na drie kwartier lopen, ga ik de 'bocht' om in noordwestelijke richting en komt de Großer Rettenstein in zicht. Vanaf nu blijft mijn einddoel gedurende de rest van de wandeling in mijn zichtsveld.

Vanaf de Herrensteigscharte gaat de tocht in noordoostenlijke richting, in één rechte lijn op de Großer Rettenstein aan. Aan weerszijden heb je uitzicht op de groene bergen van de Kitzbüheler Alpen, met recht voor me mijn rotsachtige einddoel.

Onderweg kom ik meerdere malen een grazende kudde koeien tegen en ook meermaals moet ik over het schrikdraad heen klimmen. Pas later kwam ik er achter dat dit prikkeldraad niet alleen als afrastering dient, maar ook de grens tussen de deelstaten Tirol en Salzburgerland aangeeft.

Na tweeënhalf uur kom ik aan bij de Steinfeldjoch. Hier sta je min of meer aan de 'voet' van de top van de Großer Rettenstein. Als ik naar boven kijk, naar de toppen van deze berg, dan zie ik steeds meer wolken samen klonteren... Voor het eind van de middag is ook regen voorspelt, echter het is nu 12:30, dus er is nog tijd om naar boven te klauteren.

Bij de Steinfeldjoch is ook weer een grensovergang met een trappetje over het prikkeldraad. Behalve door de nieuwsgierige koe, word ik ook tegen gehouden door de resterende tijd die op de wegwijzer wordt aangegeven. Er rest mij nog anderhalf uur naar de top. Daarna nog anderhalf uur terug naar dit punt en dan nog tweeënhalf uur terug naar de Wildkogelbahn.

Een snel rekensommetje leert mij dat het dan 16:30 zal zijn. Dit is ook precies het tijdstip van de laatste dalvaart. Als ik deze mis, moet ik ook nog een dikke vier uur lopen naar Neukirchen, waarvan het laatste deel in het donker en waarschijnlijk in de regen. Met enige twijfel besluit ik toch dat het verstandiger is om terug te keren. Alhoewel ik niet op de top gestaan heb, ben ik wel degelijk naar de Großer Rettenstein gelopen en daarmee heb ik mijn doel bereikt.

Terwijl ik terug wandel richting de Herrensteigscharte, blik ik regelmatig achterom en kijk ik steeds weer naar de Großer Rettenstein. Met iedere stap die ik zet, klonteren de wolken meer en meer samen om haar bergtoppen. Het geeft mij een goed gevoel dat ik de juiste keuze gemaakt heb door voortijdig terug te keren. Ook al had ik de top bereikt, dan was het uitzicht nagenoeg nul geweest.

Eenmaal aangekomen bij de Herrensteigscharte besluit ik om vanaf hier een andere terugweg te nemen naar de bergbahn. Deze alternatieve route zal mij leiden via de top van de Frühmesser. Dan kan ik vandaag toch nog een Gipfelkreuz op de foto zetten.

Na vijfenhalf uur wandelen ben ik weer terug bij de Wildkogelbahn, ruim op tijd voor de laatste dalvaart. Ik kan terug kijken of een mooie wandeling door de Kitzbüheler Alpen. Als de weersverwachting beter was geweest en ik vanochtend niet eerst een half uur foto's had staan maken, dan was deze wandeling, inclusief beklimming, prima te doen geweest tussen de eerste bergvaart en de laatste dalvaart.

Op de planning voor morgen staat een treinreis richting Villach, alwaar mijn ouders mij zullen op pikken. Er wacht mij nog een weekje op de camping in Ossiach.

Cookiebeleid

Privacyverklaring

Disclaimer