Schmittenhöhe | 1965 m

9 Augustus 2015

Ondanks het voornemen om iedere ochtend vroeg uit de veren te gaan, was het gisteren een lange en vermoeiende dag. Niet zo verwonderlijk dat ik pas om 8 uur aan het ontbijt zat. Een goed en uitgebreid ontbijt welteverstaan, maar wel snel naar binnen werkend. De zon komt al boven de berg uit en schijnt de ontbijtruimte in: het is te merken dat de temperatuur vandaag nog zal oplopen tot een graad of 30. Na het bezoeken van de VVV, die te vinden is tegenover Haus Maria, op de kamer de nodige folders bestudeerd. Daarna de tas gepakt en nog gauw een foto vanaf het balkon gemaakt, alvorens er rond half tien begonnen werd aan de tocht richting de Schmittenhöhe.

De tocht begint met het oversteken van de brug die ik vanaf het balkon kan zien en vervolgens begin ik de weg te volgen waar ik gisteravond nog over ben gekomen met de taxi. Net buiten Bruck zie ik een zandpaadje opzij gaan dat parallel loopt aan het spoor. Deze volg ik en na het doorkruisen van een klein industrieterrein, kom ik uit bij een uitkijktoren aan het begin van een klein natuurgebied. Ik besluit het linkerpad in te gaan, maar na een kleine kilometer blijkt dit pad dood te lopen. Ik maak een paar foto's en volg bij de uitkijktoren het rechter zandpad.

Dit zandpad, de Porscheallee, komt uit in Schüttorf. Na het volgen van de borden "Bergbahn" komt er al snel een geel bordje in zicht dat naar de top van de Schmittenhöhe gaat. Aangezien het inmiddels al bijna twaalf uur is, ik aan de voet van de berg sta en het al behoorlijk warm geworden is, begin ik te twijfelen of ik niet beter met de kabelbaan omhoog kan gaan en lopend terug. Ik maak wat foto's van het straatje dat omhoog gaat en besluit dit te volgen.

Na een paar honderd meter gaat het verharde straatje over in een steil zandpad tussen de bomen. Al kronkelend gaat dit paadje steeds verder omhoog. Her en der is er een stuk van het pad weggeslagen door hevige regen. Met de warme temperaturen is het zelfs in de schaduw behoorlijk zweten op dit veel te steile, maar toch redelijk begaanbare pad. Na het overwinnen van zo'n 300 hoogtemeters, gaat het pad verder door een stukje weide, waarna een geel bordje aangeeft dat het verharde grindpad gevolgd moet worden. Dit bevalt wel, aangezien het hellingspercentage wat lager ligt.

Nadat het pad mij twee keer onder de kabelbaan heeft doorgevoerd, gaat er weer een paadje omhoog, gelegen in de schaduw van de omringende bomen. Er is flink gekapt op het eerste stuk van dit pad en mijn oog valt meteen op een plantje tussen de boomwortels. Na enige bezinning besluit ik dit plantje te determineren als Campanula Barbata. Ik volg het pad verder door een donker stuk met naaldbomen waar het oppassen is dat je niet uitglijdt over de gladde boomwortels. Al snel gaat het pad verder over een stukje skipiste waar het uitkomt bij het bergstation van de Areitbahn.

Vanaf hier gaat de tocht naar boven verder over het brede, verharde grindpad. Het pad gaat behoorlijk steil omhoog en het is goed te zien dat de meeste mensen hier net het eerste stuk per kabelbaan hebben afgelegd... hun tempo ligt toch wel erg hoog! Regelmatig biedt het pad de mogelijkheid om te genieten van het uitzicht richting de noordelijke Kalkalpen. Na het passeren van een klein meertje, besluit ik een glas cola te gaan drinken bij het Glocknerhaus.

Het terras biedt een schitterend uitzicht op de wit besneeuwde toppen van de 3000'ers in de Hohe Tauern. Ik geniet maar eens goed van het uitzicht, want veel meer viel er niet echt te genieten. Met dit warme weer stikt het van de insecten, wat resulteerde in tientallen dode wespen op de tafels. Daarnaast kreeg ik warme cola te drinken en om de een of andere reden smaakte het mij niet... Nadat de ober drie keer had aangegeven dat hij er aan zou komen zodat ik kon betalen, ben ik zelf maar naar binnen gelopen en opeens kwam meneer er snel aan, vast bang dat ik weg zou gaan zonder te betalen.

De laatste 400 hoogtemeters verlopen vrij soepel over het brede grindpad en al gauw komt de top in zicht. De skyline wordt voornamelijk gedomineerd door het kleine kerkje en de twee hijskranen naast het bergstation. Dit kleine kerkje blijkt de Elisabethkapelle te zijn, vernoemd naar keizerin Elisabeth (Sissi).

Eenmaal boven staat een adembenemend uitzicht te wachten. In het noorden de Kalkalpen, in het oosten de Zellersee, in het Zuiden de besneeuwde toppen van de Hohe Tauern en in het westen de groene bergen van het Pinzgau en het Kitzbüheler Alpen. Met recht wordt de Schmittenhöhe de uitzichtberg van Oostenrijk genoemd.

Doordat het al bijna half vier is en ik ook nog terug wil lopen naar Bruck, besluit ik om niet al te lang boven te blijven. Behalve het kerkje en het terras is er verder niets geopend door de verbouwing. Het is echt te merken dat er in de zomer hard gewerkt wordt om dit skigebied in de winter tip top in orde te laten zijn. Terwijl ik nog een keer om kijk, komen er twee tandempfluchten paragleiters over.

Door de verbouwing, is de Schmittenhöhebahn niet in gebruik en is deze zomer de trassXpress in gebruik om naar Zell am See te gaan. Ik overweeg nog even om direct naar beneden te gaan, te eten in Zell en dan lopend terug naar Bruck. Maar ik besluit om mijn tocht voort te zetten over een smal zandpandje naast het brede grindpad dat ik omhoog had genomen. Daarna is de reis grotendeels hetzelfde naar beneden als eerder de dag omhoog.

Bij het bergstation van de Areitbahn II besluit ik niet de kronkelende bospaadjes terug te nemen, daar ik bijna geen wandelaar meer tegen kom. In plaats daarvan ga ik over de groene skipiste naar beneden en het laatste stuk volg ik de geasfalteerde weg naar de voet van de berg. Hier volg ik een voetpad langs het spoor en toevallig komt er op dat moment een lok van de Pinzgauer Lokahlbahn voorbij rijden.

Na het doorkruisen van het industrieterrein van Schüttorf gaat de tocht voort over een B-weg dat parallel loopt aan een grotere weg richting Bruck. Terwijl ik omkijk richting het westelijk deel van de Pinzgau, zie ik de zon net achter de Schmittenhöhe verdwijnen. Moe, maar voldaan, kom ik een half uur later aan bij Pension Maria.

Cookiebeleid

Privacyverklaring

Disclaimer