Kaartje
Extra informatie
23,2 km
7:45 h
1298 m
1298 m
Beoordeling
Techniek
Conditie
Landschap
Beleving
Schmittenhöhe | 1965 m
18 Juli 2016
Hallo, ja hoor, daar zijn we weer. Een klein jaar verder, wat ervaringen rijker, maar de zin om een aantal grote wandelingen te maken is er nog steeds. Net als vorig jaar heb ik besloten om op de eerste dag de Schmittenhöhe aan te doen. Twee kleine verschillen zijn er wel. Enerzijds omdat ik nu eerder vertrek: rond half negen. Anderzijds doordat het nog behoorlijk bewolkt is en de temperatuur lager ligt.
Het eerste deel van de tocht is hetzelfde en gaat via de Porscheallee. In de berm langs de sloot zie ik een toorts, Verbascum Nigrum. Behalve familie eend kom ik niemand tegen, het is nog vroeg.
Via Schüttorf ga ik weer via het bekende paadje de berg omhoog. Eerst geasfalteerd en vervolgens via een breed zandpad verder. Nu ik eerder vertrokken ben en minder gehaast, heb ik ook tijd om onderweg wat meer foto's te maken vanaf het zandpad. Leuk om te vernoemen zijn twee jongentjes van een jaar of 10 die met een behoorlijke vaart op een stepje over een stukje grind naar beneden komen zetten.
Na het volgen van het pad, kom ik op een bepaald punt waar ik vorig jaar links heb aangehouden richting de Areitbahn bergstation. Ik besluit nu om rechts aan te houden richting het Mittelstation. Al snel kom ik uit op een breed grindpad en ondertussen stijg ik boven de wolken uit wat een apart gezicht is. De zon komt er langzaam bij kijken, de temperatuur loopt op en het wordt al snel weer zweten...
Het brede pad blijkt dood te lopen, maar gaat gelukkig wel over in een smal graspaadje. Na enkele meters kom ik uit bij een watervalletje en zo'n twee meter moet overbrugd worden. Gelukkig is het al juli en heeft het niet veel geregend. Enkele weken eerder en ik had na het oversteken waarschijnlijk natte voeten gehad...
Het watervalletje zorgt voor een vochtige en voedzame biotoop. Naast de vele Campanulas is er ook een overvloed aan Ogentroost, in het Latijn bekend als Euphrasia Alpina.
Al snel kom ik weer op een breed pad uit waarbij de omgeving afgewisseld wordt door almen en stukkken naaldbos. Vervolgens kom ik via een smal bospaadje bij een stuwmeertje uit. Hier heb ik de keus tussen het zandpad volgen of de route welke over een verwilderd slecht begaanbaar paadje langs de weide gaat (langs de paaltjes op de foto hieronder). Ik besluit deze laatste te volgen en via een een prachtige weide met een verscheidenheid aan flora kom ik aan bij het Mittelstation.
Inmiddels is het 12:00 uur geweest en begin ik me toch ietwat te haasten. Ik had verwacht nu wel bijna bij de top te zijn, maar het is nog minstens een uur lopen. Ik zet het tempo er goed in en kom al snel bij het stuwmeer naast het Glocknerhaus, op de route die ik vorig jaar ook gevolgd heb. Via een deel van de skipiste kom ik bij de boomgrens aan. Ik loop prachtige gele weiden tegemoet: boterbloempjes te over.
Net na 13:00 kom ik aan bij de top. Mijn voornemen om "boven" nog naar een andere bergtop te wandelen laat ik varen. De bewolking begint weer samen te klonteren. Daarnaast ben ik minimaal twee uur onderweg om op en neer te wandelen naar een willekeurige bergtop en dan volgt ook nog de tocht terug naar Bruck. Daarom besluit ik om een stukje van de Sisi-Rundweg te wandelen.
Behalve een verscheidenheid aan flora, biedt dit pad ook een verscheidenheid aan fauna. Her en der fladdert een blauw vlindertje, het icarusblauwtje. Terwijl ik een plantje aan het fotograferen ben, zie ik plots iets bewegen. Opeens heb ik een kleine hagedis voor de camera en maak meteen een foto. Terwijl ik bezig ben met zoomen en scherpstellen, is het beestje ook alweer verdwenen...
De tocht gaat voort en wel naar beneden. Om de benen nog enigzins te sparen, daal ik het laatste deel af met de Areitbahn. Een enkeltje, vanaf het bergstation en aan het eind van de dag is nooit erg duur. Helaas heb ik het bedrag niet gepast bij me... Blijkbaar komt het niet vaak voor dat iemand bij het bergstation een ticket koopt en nadat de twee medewerkers elk drie keer het wisselgeld geteld hebben, krijg ik het in mijn handen gedrukt. De tocht gaat verder naar beneden en aan het begin van de avond ben ik weer in Bruck.